Saturday, October 2, 2010

111010


"Awang,mana sesuai mama pakai, baju kurung hijau ni atau baju kurung maroon ni?"

"Yang warna hijau tu lah ma,"

"Tudung pun warna hijau?"

"Awang lemah pasal warna ni.Hijau la,"

"Awal juga jalan.Ada orang ka nanti?"

"Takut jalan sesak.Kami kena suruh berkumpul 7.30 la macam tu,"

"Jadi kami duduk mana?"

"Mama,babah sama kakak duduk dalam dewan.Siap nanti,Awang call kakak.Boleh ambil gambar.Jumpa kawan-kawan Awang,"

"Bah.Neck tie Awang tu senget,"

"Mama tolong adjustkan,"

"Jubah belum pakai lagi tu,"

"Di dewan sempat nanti tu ma,"

How I wish these dialogues are real.Its hurting me a lot.

5 comments:

auRoRa^boRealis said...
This comment has been removed by the author.
auRoRa^boRealis said...

She's there...looking at u n give her blessing far from above. feel deep inside in ur side. she always there

Anonymous said...

let it go Pie.
:)

Yoyo said...

To be honest.................
its hurt........

rly in dilema 'inside' mo senyum@ mo sedih@mo bgga..(prsn bcampur) ntah....just sumthing inside..hurting~
donno why bibir slalu bertentang dgn prsn yg menikam............
Dlm dwn tu nnt we just watching everything suddently moving rly slow....with happy face, smiling..and deep inside feel so...............................hurt..

**nnt bila msk dwn bca doa...keluar pn ucap alhmdulillah,syukur..donggak langit raya, tarik nafas tatap awan yg berkapas2 kmudian pejam mata..............rskan angin..umpama pelukan dn sapaan dr yg TERISTIMEWA......................

pie said...

cuba nanti